pinhani - yitirmeden

C Em Durup düşünmeye zamanın olur mu F Yitirmeden anlamaz insan C G Sevdiklerin yolun sonunda C Em Sarıl her fırsatında o insana F Arkasından ağlayan olma C G Geri getirmez çok ağlasan da Am G Durur, durur belki baş ucunda F Annen baban kendi çapında C G Abin bile 47 yaşında Am G Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş F Gün gelince herkesin açılmış, C G Ama sorarsan hep geç kalınmış C Em Güzel günlerimizin bittiğini sanma F Belki bir daha böylesi olmaz C G Ama her bi gün güzel aslında C Em Yakın durmanın zor olduğu ortada F Uzak olmak her zaman en kolay C G Ama en zoru yalnız olunca Am Em Uyur, uyur belki hep yanında F İlk sevgilin kendi solunda C G Her hatıra asılı duvarında Am Em Ömür, ömür sanki bir kara kutuymuş F Gün gelince herkesin açılmış C G Ama sorarsan hep geç kalınmış